او یک سرمایه‌ی انسانی برای ایران و در عینِ حال شهروند جهانی بود. کسانی چون او حق انتخابی به وسعت جهان دارند و جایی را انتخاب می‌کنند که در آنجا احساس مفید بودن بکنند، نرخ بهره‌وری بالاتری داشته وکیفیت زندگی در آن مطلوبیت بیشتری برای آنان داشته باشد.

برای نگاه‌داشت این سرمایه‌های انسانی در ایران ضروری است که کیفیت زندگی در رقابت با سایر نقاط جهان ارتقا یابد. با محدودسازی و دستور دردی درمان نمی‌شود.