دستِ‌کم سه نسل از ما ایرانیان از هر قشر و گروهی با او زندگی کرده‌ایم. او که ۵۰ سال بر روی صحنه تئاتر، سینما و تلویزیون ایفای نقش کرد، در گوشه‌گوشه‌ی ذهن ما زنده‌است و حضور دارد. او بخشی از تاریخ هنرِ نمایش ایران است.

بی‌گمان هر یک از ما چیزی از او چه در عالم واقع و چه در موقعیّت ایفای نقش در عالم نمایش آموخته‌ایم و وام‌دار او هستیم. او به‌عنوان بازیگری پیش‌کسوت بی‌گمان برای بازیگران نسل‌های پس از خود منبع الهام بود و برای بییندگان تئاتر، تلویزیون کسی بود که با آنان هم‌دلی و هم‌نشینی می‌کرد و مردم در نقش و سخنان نقش و مسؤولیّت خود را می‌دیدند.

کشاورز هم درد و رنج مردم را می‌نمایاند و هم از آرزوهای بهروزی و سربلندی ایرانیان را واگو می‌کرد. وقتی اثرهایی چون خانه‌ی قمر خانم، دایی‌جان ناپلئون، آتش بدون دود، هزاردستان، سربداران، پدرسالار و گرگ‌ها را می‌دیدی، آینه‌ای بود از فرهنگ ایران با همه فزونی‌ها و کاستی‌ها آن و برگردانی از تاریخ ایران با تمام تلخی‌ها و شیرینی‌های آن بود.

او در که ۴۷ فیلم سینمایی چون خشت وآینه،کمال الملک، ناصرالدین شاه آکتور سینما، دلشدگان، روز واقعه و فیلم‌های برجسته‌ی دیگر بازی کرده بود، نمادی بود از نسل اول بازیگران بزرگ سینمای ایران که با خود سبکی را در عالم سینما به یادگار گذاشتند. او در ذهن و یاد ما جاودانه است.

از درگاه حضرت حق شادی روان او را طلب می‌کنیم، به بازماندگانش تسلیت می‌گوییم و یادش را هماره گرامی می‌داریم.