این زلزله که در منطقه دنا در سامانه گسلی زاگرس اتفاق افتاد نشان داد که ناآرامی زمین در منطقه زاگرس که در آبانماه سال ۹۶ زلزله سرپل ذهاب را رقم زده بود می تواند کماکان منشا جنبش‌های جدید زمین در آینده باشد.

به‌طور کلی بیش از ۸۰ درصد شهرهای ایران با خطر لرزه‌خیزی زیاد و یا خیلی زیاد است. و فلات ایران در معرض حرکت‌های مستمر تکتونیکی زمین است. بنابر این باید در مقابله با مخاطرات طبیعی خصوصا زلزله روش‌های پیشگیرانه را مقدم دانست. خوشبختانه، این روزها دانش و ابزار این روش‌ها را در اختیار همگان قرار دارد. کاربست ‌آیین نامه ۲۸۰۰ در ساخت‌وساز و مشارکت مهندسان نقش موثری را در کاهش صدمات در سال‌های اخیر به همراه داشته است و تجربه دیگر کشورها نشان می دهد استقرار سامانه های واکنش سریع و پاسخ سریع علاوه بر محافظت از ساختمان‌ها می‌تواند برای شریان‌های حیاتی و زیرساخت‌ها موثر باشد.

به‌هرروی، زلزله همواره همراه با ترس و نگرانی و همراه با صدمه‌های جانی و مالی است. صحنه‌های خرابی ساختمان‌ها و جان‌های عزیزی که آسیب می‌بینند و برخی که جان به جان‌آفرین تسلیم می‌کنند بسیار دردناک است. به‌ویژه در زلزله اخیر در منطقه سردسیری چون سی‌سخت که با بارش باران نیز همراه بود. در این زلزله تا کنون تلفات انسانی گزارش نشده و این جای خوش‌بختی دارد. ولی زخم‌هایی که بر تن هموطنان در این زلزله وارد شده و هم‌چنین صدمه‌های مالی آنان بسیار متاثر کننده‌است. بی‌گمان،تمام مردم ایران با مردم عزیز سی‌سخت هم‌درد و هم‌دل هستند و چنانچه مقام‌های مسئول درخواست هرگونه کمکی داشته باشند، همه بسیج خواهد شد.

فراموش نکنیم در وضعیت حاضر وقوع زلزله درکلان‌شهرهای لرزه خیزی چون تبریز، کرمان، مشهد و خصوصا تهران با جمعیت‌های میلیونی می‌تواند آثار دهشتناکی به‌جای گذارد. پیش از این طرح‌هایی افزون بر مقاوم‌سازی ساختمان‌ها برای مقاوم‌سازی شهرها و سکونت‌گاه‌های ایران در دستور کار بود. این ایده را پس از زلزله رودبار-منجیل، ۱۳۶۹ در یک طرح مطالعاتی که با همراهی UNDP بود در نظام سیاست‌گذاری ایران طرح کردیم. امید که علیرغم تمام هیاهوهای سیاسی اقدام‌های پیشگیرانه مورد فراموشی قرار نگیرند. اقدام‌هایی از این دست به نحو موثری خسارت‌ها را کاهش می‌دهند.