با سلام و عرض ادب

از دیشب که خبر ایست قلبی دکتر نوید را شنیده‌ام آرام و قرار ندارم. چه خبر تلخ و جانگزایی. جوانی بروند و پزشکی متخصص که دوره فوق تخصص جراحی سرطان را گذرانده و به قول استادش جراحی خوش‌دست و باسواد و با حسِّ مسئولیت اجتماعی ژرف از میان ما دامن کشید. من هم کتاب لحظه‌ها که خاطره‌نویسی‌های نوید از تجربیات پزشکی‌اش است را خواندم و مجذوب نگاه او شدم. پزشکی که در پی کشف لایه‌های زیرین پدیده‌هایی است که هر روز تجربه می‌کند. نحوه‌ی نگاه مردم به بیماری، باورها و رفتارهای آنان، خاستگاه اجتماعی و مالی بیماران، شرایط خانوادگی‌شان، احساس همراهان بیماران، وضعیت سیاست‌گذاری پزشکی و مدیریت امر پزشکی در ایران و فراتر نحوه‌ی سیاست‌گذاری عمومی که بر امر پزشکی نیز سایه می‌اندازد و سایر جزئیات چیزهای نیستند که از چشم تیزبین نوید دوربمانند. دریغ و افسوس که دست قهار طبیعت چنین پزشک ارجمندی را از ملت ایران گرفت. به او می‌شد امیدها داشت.    

واقعا درگذشت نابهنگام او برایم غیرقابل تصور است. دستم به تلفن نمیرود که به تو زنگ بزنم. از صمیم دل با تو هم‌دردم.

جز آرزوی شکیبایی برای تو عزیز، مادر داغدارش، تازه عروسش و برادران و تنها خواهرش و سایر اعضای خانواده‌ی بزرگ مسجدی و دوستان و دوستداران چه می‌توانم بگویم. خدا او را غریق رحمت خود کند و در کنار پدربزرگ مهربان و با اخلاصش که هم‌چنان تصویر بزرگواری‌هایش در ذهن من نقش بسته در آرامش ابدی باشد. و تو و مادرش و سایر بازماندگان را مورد عنایت خود قرار دهد.قربانت